Wzajemność ubezpieczeniowa

Zasadniczym celem działalności Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych „TUW” jest ubezpieczanie swoich Członków na zasadzie wzajemności.

Towarzystwo zrzesza osoby, które przystępując do ubezpieczenia na zasadzie wzajemności, zapewniają sobie lub innym osobom ochronę ubezpieczeniową na wypadek wystąpienia ryzyka. Działalność Towarzystwa skupiona jest przede wszystkim na oferowaniu jak najbardziej dopasowanych do potrzeb Członków usług ubezpieczeniowych.

Każdy ubezpieczony Członek staje się współwłaścicielem Towarzystwa. Działalność prowadzona jest z myślą o interesie naszych Członków. Tak więc podstawowym zadaniem Towarzystwa jest realizowanie misji, jaka wynika z istoty wzajemności – działanie nie dla zysku, czyli działanie not for profit.

Jeżeli suma zebranych składek jest wyższa niż kwota wypłaconych odszkodowań, pojawia się nadwyżka, czyli kwota, którą można przeznaczyć na różne cele istotne dla społeczności tworzącej towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, np.: na sfinansowanie działalności prewencyjnej, promocyjnej bądź oświatowej.

Wzajemnościowa działalność ubezpieczeniowa nie jest bowiem nastawiona na wytwarzanie zysku pozostawionego do dyspozycji akcjonariuszy, lecz na zaspokojenie potrzeb osób, które zawierając umowę ubezpieczenia w towarzystwie ubezpieczeń wzajemnych stali się jego członkami.

 

Jak rozwijała się wzajemność ubezpieczeniowa

Jednym z najstarszych przykładów ubezpieczeń wzajemnych były umowy zawierane na Bliskim Wschodzie już ok. 2 tys. lat p.n.e., w których uczestnicy karawan zobowiązywali się wspólnie pokrywać ewentualne szkody. Przed finansowymi skutkami nieszczęśliwych wypadków swoje rodziny zabezpieczali budowniczy starożytnego Egiptu, świątyni Salomona i legioniści w starożytnym Rzymie.

W Europie pierwsze ubezpieczenia wzajemne pojawiły się w Średniowieczu. Tworzone były w celu ochrony wspólnych interesów i udzielania wzajemnej pomocy w razie wypadków losowych: w gildiach kupieckich, cechach i bractwach miejskich.

W Polsce ubezpieczenia wzajemne mają bardzo bogate tradycje. Pierwsze znane formy ubezpieczeń od wypadków i organizowania wzajemnej pomocy pojawiły się na Śląsku i były związane, tak, jak w całej ówczesnej Europie, z pracą kas i spółek brackich.

Druga połowa XIX wieku, a więc czas, gdy Polska była pod zaborami, przyniosła rozwój wzajemnościowej formy ubezpieczeń, która szczególną popularność zyskała na terenie Galicji. Pionierem było powstałe w 1860 roku w Krakowie Towarzystwo Ubezpieczeń od Ognia „Florianka”, które sprzedawało polisy majątkowe ubezpieczające mienie na wypadek pożaru i na życie. Dzięki inwestowaniu Towarzystwa w przedsięwzięcia o charakterze prewencyjnym niemal w każdej wsi, którą  „Florianka” ubezpieczała, powstawały ochotnicze straże ogniowe.

W okresie międzywojennym polski rynek towarzystw ubezpieczeń wzajemnych należał do najbardziej dynamicznych w Europie, a ich udział w rynku ubezpieczeń wynosił ponad 65%. Największym ubezpieczycielem w II RP był Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych, który po wojnie pozbawiono wzajemności, przekazując cały majątek państwowemu PZU.

Władze komunistycznej Polski zniszczyły niezależne inicjatywy społeczne, w tym ubezpieczenia wzajemne, które zamarły na pół wieku. Ustawa o działalności ubezpieczeniowej z dnia 28 lipca 1990 roku przywróciła instytucję ubezpieczeń wzajemnych.

Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych „TUW” jest pierwszym zakładem ubezpieczeń, który w powojennej Polsce rozpoczął działalność w formule wzajemnościowej i od 1992 roku umacnia ideę wzajemności, a swoim członkom oferuje atrakcyjne warunki ubezpieczenia, a także wsparcie w przypadku wystąpienia zdarzeń losowych, w tym katastroficznych, występujących w ostatnich latach coraz częściej.